ΝΕΑ 9/10/2019

Το ξεκίνημα της υπόθεσης "σκευωρία περί τη Novartis" στη Βουλή ήταν πιο συγκρουσιακό από όσο απαιτούν οι περιστάσεις. Το ενδοκυβερνητικό κύκλωμα περί τη Δικαιοσύνη έχει ήδη αποκαλυφθεί και αγγίζει πολύ ευρύτερο κύκλο υποθέσεων. Κι έτσι αυτά που διακυβεύονταν στη χτεσινή συζήτηση, αλλά και στη συνέχεια της διαδικασίας, δεν ήταν τόσο αν θα συσταθεί η ειδική κοινοβουλευτική Επιτροπή, και μάλιστα με τις ψήφους όχι μόνο του κυβερνώντος κόμματος, όσο το αν η Βουλή θα ανορθώσει το κύρος της ή θα αφεθεί να διολισθήσει.

Τέσσερα ήταν, και παραμένουν, τα μεγάλα ζητούμενα της όλης διαδικασίας. Πρώτον, το πνεύμα και η έκφραση της αντιπαράθεσης να κρατηθούν εντός των συνταγματικά καθοριζόμενων και των πολιτικά αποδεκτών ορίων. Δεύτερον, η προκαταρκτική εξέταση να ολοκληρωθεί από την ίδια τη Βουλή με βάση τα στοιχεία που της απέστειλε η Δικαιοσύνη, με αξιοποίηση της ευχέρειας που της παρέχεται να συμβουλευθεί, πριν αποφασίσει περί της σύστασης Ειδικού Δικαστηρίου, το εκ δικαστών όργανο και με χρήση όλων των μέσων διερεύνησης που έχει στη διάθεσή της. Τρίτον, το τι είδους και ύφους απάντηση θα δοθεί εκ μέρους του προσώπου κατά του οποίου στρέφεται η κατηγορία, αλλά και ποια θα είναι η γενικότερη στάση του κόμματος στις κυβερνήσεις του οποίου το συγκεκριμένο πρόσωπο μετείχε, και μάλιστα με ειδική αποστολή. Και τέταρτον, αν θα αποκαλυφθούν, κατά την εξέλιξη της "ανακριτικής" ενώπιον της Βουλής εξέτασης, και άλλα στοιχεία, ακόμα και άλλα συναφή αδικήματα, για το ίδιο ή και για άλλα πρόσωπα, του ίδιου ή και άλλων κυκλωμάτων.

Ήταν εξαρχής βέβαιο ότι η ευρισκόμενη σε θέση άμυνας αξιωματική αντιπολίτευση θα επιχειρούσε να πυροδοτήσει ένταση, να πολιτικοποιήσει μια διαδικασία που το Σύνταγμα τη θέλει νηφάλια και στηριγμένη σε νομικά στοιχεία και να υπερασπιστεί τον εαυτό της με όρους αποδιοπομπαίου τράγου. Αυτό που ήταν λιγότερο βέβαιο, αλλά που φάνηκε ήδη χτες, δίδοντας έτσι μια ζοφερή απάντηση στο τρίτο από τα πιο πάνω ανοιχτά ζητήματα -για τα άλλα θα πρέπει να περιμένουμε την εξέλιξη της διαδικασίας-, αφορούσε στην ταύτιση της κοινοβουλευτικής ομάδας του Σύριζα, με προεξάρχοντα τον αρχηγό του και πρώην Πρωθυπουργό, με τον πρώην αναπληρωτή Υπουργό Δικαιοσύνης. Επιλέγοντας την πιο σκληρή γραμμή, η αξιωματική αντιπολίτευση επιφέρει, για άλλη μια φορά, πλήγμα στη Δημοκρατία, αλλά και στον εαυτό της, αφού χάνει, οριστικά, την ευκαιρία να αποσυνδεθεί από ένα πρόσωπο και ένα πλέγμα πολιτικών σχέσεων που δεν ταιριάζουν σε κανενός είδους "Αριστερά", πόσο μάλλον σε φάση δήθεν ανασύνταξης.

Η προπετής στάση του ίδιου του υπό ποινική διερεύνηση προσώπου θα μπορούσε να δικαιολογηθεί με βάση την ψυχολογική φόρτιση και την έλλειψη πολιτικών αντανακλαστικών -νομικός, και μάλιστα του παρασκηνίου, ήταν και συνεχίζει να είναι. Η αμετροέπεια, ωστόσο, και το θράσος του πρώην Πρωθυπουργού, που επέλεξε το δρόμο της πολιτικής αντεπίθεσης αντί για το θεσμικό κατευνασμό, σφράγισε και το ξεκίνημα και πιθανότατα και την εκτύλιξη της διαδικασίας. Μιλώντας για "αντεκδίκηση", για "πλήρη έλλειψη στοιχείων" (σε σχέση με ένα πρόσωπο που ολόκληρη η δικαστική κοινότητα αποκαλούσε "Ρασπούτιν" και το ίδιο όχι μόνο αποδεχόταν αλλά και επαιρόταν για το χαρακτηρισμό), αλλά και αποδίδοντας μόνος του στον εαυτό του το ρόλου του υπεύθυνου καθοδηγητή του, ο χτεσινός Πρωθυπουργός νόμισε ότι μπορεί να γίνει κατήγορος. Το μόνο που κατάφερε ήταν να τον πάρει ο κατήφορος -στον οποίο οι άλλες πολιτικές δυνάμεις δεν πρέπει να τον ακολουθήσουν, ούτε να του παράσχουν, έστω έωλα, επιχειρήματα, όπως έκαναν χτες με την απουσία όλων των υπουργών από τα έδρανα.