economico.gr, 17/01/2020

• Αλχημείες. Η ανακάλυψη, και ιδίως η δημοσιοποίηση, από τον Υφυπουργό Οικονομικών ότι η προηγούμενη κυβέρνηση επενέβαινε λογιστικά στην απορρόφηση από το πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων, ώστε να μεγαλώνει, δια μεταφοράς, το πλεόνασμα, μπορεί να διαβαστεί με δύο τρόπους: ως άστοχος και άκαιρος ρεβανσισμός ή ως συνειδητή και γενναία διαφοροποίηση. Αν ισχύει το πρώτο, θα σήμαινε επιστροφή σε εποχές «Τιτανικών», που καθόλου δεν έχει ανάγκη ο τόπος. Η δεύτερη κατεύθυνση, όχι μόνο πιο ελπιδοφόρα αλλά και πιο πιθανή ενόψει των συνθηκών και των προσώπων, δείχνει ότι η κυβέρνηση έχει συνείδηση και αποφάσισε να βάλει μπροστά ένα πρόγραμμα ουσιαστικών επενδύσεων, όχι μόνο εξωτερικών αλλά και δημόσιων, και ότι έχει διάθεση να επιδιώξει μια ανάπτυξη μέσω έργων και όχι αριθμών. Σύντομα θα φανεί τι ισχύει.

• Αντιφάσεις. Τα ελληνικά ομόλογα είναι πλέον καλύτερα από της Ιταλίας, προφανώς λόγω διαφοράς στην πολιτική σταθερότητα, η οποία υλοποιήθηκε με τον εμβληματικότερο τρόπο αυτή την εβδομάδα μέσω της επιλογής του νέου Προέδρου της Δημοκρατίας, ωστόσο η πολιτική σταθερότητα δεν οδηγεί, ακόμη, σε ποιοτική αλλαγή της ελληνικής οικονομίας. Προαναγγέλλεται η πρώτη αύξηση συντάξεων μετά από 10 χρόνια, αλλά μένουν πολλά ανοιχτά μέτωπα (δικαστικά, νομοθετικά, διοικητικά) στο ασφαλιστικό, όπου το κρίσιμο είναι μια πραγματική μεταρρύθμιση (σκεφτείτε όμως τι συμβαίνει στη Γαλλία) και όχι μόνο ποσοτικές εξισορροπήσεις. Η αγορά ακινήτων παίρνει «τα πάνω της», αλλά οι συμβολαιογράφοι μπλοκάρουν τις μεταβιβάσεις, διαμαρτυρόμενοι ότι ο νομοθέτης τους «βάζει επιπλέον δουλειά» (η οποία, όμως, είναι δουλειά τους: να είναι υπεύθυνοι για τις ηλεκτρονικές δηλώσεις ακινήτων και βεβαίωσης φόρου). Ο Πρωθυπουργός συναντά και προσπαθεί να συντονίσει τους επικεφαλής των συστημικών τραπεζών, η κυβέρνηση συγκροτεί επιτροπή από επιστήμονες υπεράνω αμφισβήτησης για την εκπόνηση –ούτε λίγο ούτε πολύ- «νέου Σχεδίου Ανάπτυξης για την ελληνική Οικονομία», αλλά «σχέδιο» και συγκροτημένα σχέδια ανά τομέα συνεχίσουν να λείπουν, όπως κάθε τόσο μας θυμίζουν οι εταίροι/αξιολογητές μας. Το ΔΝΤ στηρίζει, επί της αρχής, την υπό όρους δημοσιονομική χαλάρωση, ιδίως τη μείωση των πρωτογενών πλεονασμάτων, αλλά το ΔΝΤ φεύγει, ενώ η Γερμανία, που μένει, όχι μόνο μας αφήνει έξω από τη Διάσκεψη για τη Λιβύη, αλλά και επιμένει στη σκληρή δημοσιονομική γραμμή. Για να γυρίσει ο ήλιος θέλει δουλειά πολύ –από κυβέρνηση και κοινωνία.

• Υπερβολές. Στο διεθνή χώρο, οι εντυπώσεις κερδίζουν την ουσία. Σε μια επίδειξη (εκ των υστέρων) δύναμης έναντι της χρήσης εσωτερικής πληροφόρησης, η αμερικανική Δικαιοσύνη στέλνει και κρατά στη φυλακή έναν Έλληνα επιχειρηματία που κατηγορείται ότι άφησε να διαρρεύσουν και να χρησιμοποιηθούν εταιρικές πληροφορίες, είναι όμως σίγουρο ότι δεν ήταν από τους βασικούς εμπλεκόμενους στην απάτη. Το τριπλό μήνυμα είναι σαφές: οι παρανομίες στο χώρο των κεφαλαιαγορών δεν γνωρίζουν σύνορα, με αυτές η Αμερική «δεν παίζει», οι εκ των έσω «πληροφοριοδότες» (whistleblowers) τυγχάνουν καλύτερης μεταχείρισης από τα « μικρά ψάρια». Σε μια επίδειξη (μόνιμης) αδυναμίας, υπό τη λεοντή «μεγάλων κινήσεων», ο Πρόεδρος Τραμπ υποτίθεται ότι συνήψε με την Κίνα μια «συμφωνία» που βάζει τέλος στον εμπορικό πόλεμο, ενώ δεν πρόκειται παρά για την πρώτη φάση μιας εύθραυστης εκεχειρίας. Με πολλά ερωτηματικά, πολλά σημεία τριβής, δασμούς ακόμα εν ενεργεία, προβλήματα για την αμερικανική γεωργία, αμερικανική υποχώρηση στον κρίσιμο τομέα της τεχνολογίας (στον οποίο καταργήθηκαν οι δασμοί επί των κινεζικών προϊόντων) και άγνωστες συνέπειες στην παγκόσμια οικονομία. Ας σήμαινε τουλάχιστον αυτό το μισό βήμα ότι ο Αμερικανός Πρόεδρος κατάλαβε ότι κανένας εμπορικός «πόλεμος» δεν «κερδίζεται». Δυστυχώς είναι εξαιρετικά αμφίβολο αν ο συγκεκριμένος Πρόεδρος καταλαβαίνει οτιδήποτε δεν τον αφορά προσωπικά.