Φιλεύθερος, 04/05/2018

Με τη στρατοκρατικού τύπου μετάβαση του στη Λήμνο και τη Λέσβο, ο Πρωθυπουργός συνόψισε και σφράγισε την κυβερνητική του θητεία. Αλλά επίσης, κι αυτό είναι το πιο ζοφερό για όλους μας, προδιέγραψε την πορεία που θα ακολουθήσει από την αρχή του τέλους του, φάση στην οποία έχουμε ήδη εισέλθει, ως το τέλος της συλλογικής μας περιπέτειας, που αυτή η κυβέρνηση έχει τόσο ανεπανόρθωτα περιπλέξει.

Μια επίσκεψη κυβερνητικού κλιμακίου στην επαρχία υπό τη συνοδεία μετακινούμενων από την Αθήνα διμοιριών ΜΑΤ δείχνει τρία πράγματα: επιμονή σε μια αποκλειστικά επικοινωνιακού τύπου διαχείριση της πραγματικότητας – φόβο για την υποδοχή εκ μέρους των κατοίκων – χρήση της κρατικής μηχανής, και ενδεχομένως και της κρατικής βίας, για σκοπούς εντελώς άλλους από τους αναγκαίους αλλά και από τους ανεκτούς. Η κατά τα άλλα «κινηματική» «πρώτη φορά Αριστερά» οχυρώνεται, στην εξουσιαστική εκδοχή της, πίσω από τα όπλα του ταξικού εχθρού.

Γνωρίζοντας ότι όχι μόνο δεν έχει λύσει, αλλά και δεν προσπαθεί πια καν να λύσει, το οξύ πρόβλημα που έχει προκαλέσει η αθρόα συνάθροιση μεταναστών σε ορισμένες περιοχές της χώρας μας, και ιδίως στα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου, η κυβέρνηση αντεπιτίθεται στο επικοινωνιακό πεδίο: εδώ είμαστε, όχι μόνο δεν φοβόμαστε αλλά ερχόμαστε και να σας τα πούμε, με το γνωστό μας τρόπο, από κοντά. Μόνο που αυτό το «αφήγημα» ακυρώνεται από την ανάγκη προστασίας από διμοιρίες μετακινούμενων ΜΑΤ και από τη γενική στάση της κυβέρνησης να αντιμετωπίζει όλα τα προβλήματα –ακόμα και το εξαιρετικά δύσκολο και δυσεπίλυτο πρόβλημα των ροών μεταναστών, για το οποίο θα μπορούσε να έχει τη συμπάθεια όλων μας- αποκλειστικά με λόγια και καθόλου με έργα. Θα ήταν πολύ προτιμότερο να πάρει μέτρα για τη βελτίωση της απάνθρωπης διαβίωσης των μεταναστών στα κέντρα «υποδοχής», στην πραγματικότητα κράτησης, και για την προστασία στοιχειωδών αγαθών και δικαιωμάτων των μονίμων κατοίκων των περιοχών. Με ένοπλες διμοιρίες μόνο για το πρωθυπουργικό κλιμάκιο, ποια προστασία και ποια αίσθηση αξιοπρέπειας προσφέρεται άραγε στους κατοίκους των νησιών για τους οποίους υποτίθεται ότι κόπτεται η κυβέρνηση;

Δεν είναι ασφαλώς συμπτωματικό ότι αυτή η πρωτοβουλία έλαβε χώρα την αμέσως επόμενη μέρα μιας πρωτοφανούς –δεν υπάρχει άλλη λέξη για τη μεταπολιτευτική εποχή- φραστικής επίθεσης του πρωθυπουργικού γραφείου και των πρωθυπουργικών φερεφώνων κατά των πολιτικών τους αντιπάλων (διεφθαρμένοι και διαπλεκόμενοι), μιας μερίδας του Τύπου (σκουπιδαριό) και του συνόλου του μη συμβαδίζοντος με την κυβέρνηση κοινωνικού σώματος (αμνοερίφια που άγονται και φέρονται). Από τη μία φόβος έναντι της κοινωνίας και από την άλλη υπέρβαση κάθε ορίου επιθετικότητας: αυτό είναι το δημοκρατικό αποτύπωμα της «αριστερής» κυβέρνησης.          

Με διχασμό, ψέματα, αήθεις επιθέσεις, διάλυση των θεσμών και αδιαφορία για το γενικό συμφέρον ετοιμάζεται να μας πάει αυτή η ομάδα εξουσίας μέχρι τις εκλογές. Και παρ’ όλα αυτά κάποιοι συνεχίζουν ή άρχισαν τώρα να λένε πως «κανονικοποιήθηκε» ή, ακόμα χειρότερα, «σοσιαλδημοκρατικοποιήθηκε». Βυθίζοντας έτσι στον πολτό της απαξίας και τη δημοκρατική κανονικότητα και τη δημοκρατική Αριστερά. Αλλά μη πείθοντας όσους έχουν απλώς τα μάτια τους ανοικτά.