Η Μαρία Δεληβοριά - Παπαδοπούλου, γνωστή ως Μπούμπη σε όλους τους φίλος και τους ασθενείς της (που γίνονταν αμέσως, και για πάντα, φίλοι της), ήταν μια μεγάλη Ελληνίδα και μια μεγάλη της παγκόσμιας ιατρικής. Παιδίατρος, παιδοφυσιολόγος και παιδοψυχολόγος, γνωστή διεθνώς ως "μητέρα της νεογνολογίας", ήταν ένας άνθρωπος που αφιέρωσε όλη τη ζωή του στην έρευνα και στη σωτηρία των μικρών παιδιών. Όσο περισσότερα και πιο δύσκολα τα προβλήματα, τόσο πιο επίμονη, επινοητική και παρούσα η Μπούμπη. Όσο πιο σκληρή η φύση, τόσο πιο ανθρώπινη η Μπούμπη. Μπορεί όλη η καριέρα της να έγινε και η φήμη της να κερδήθηκε στην Αμερική, μπορεί στη Φιλαδέλφεια να την ξέρουν, και να την έκλαψαν, σα δικό τους άνθρωπο, όμως εκείνη, όπως έλεγε, ήταν όχι μόνο πέρα για πέρα Ελληνίδα αλλά τα έκανε όλα με τη σκέψη της στην Ελλάδα. Κάθε καλοκαίρι ερχόταν, στην Αθήνα και στην αγαπημένη της Ιθάκη, ντυμένη σαν αγρότισσα ή σα γυναίκα ψαρά, και φρόντιζε, φυσικά αφιλοκερδώς, όσα παιδιά, κι όσους γονείς, τής χτυπούσαν μια πάντα ανοιχτή πόρτα. Από την επιστημονική διασημότητα προτιμούσε αυτή την ήσυχη και χωρίς λόγια αναγνώριση. Αναρωτιέμαι, ειδικά σε τέτοιους καιρούς, τι μπορεί ν' αντικαταστήσει μια τέτοια πάστα ανθρώπου και γιατί τέτοιους, λίγους και σπάνιους, ανθρώπους, η επίσημη Ελλάδα δεν τους γνώρισε, χωρίς, πάντως, να μπορέσει να τους αποξενώσει.