BLOG 1/8/2019
Μια χώρα δεν είναι, δεν μπορεί και δεν πρέπει να γίνει, εμπορικό σήμα. Μια χώρα, ιδίως μια χώρα σαν την Ελλάδα, δεν έχει, δεν είναι δυνατό να έχει, ένα ενιαίο «εθνικό αφήγημα», και πάντως αυτό δεν μπορεί να είναι έργο μιας Επιτροπής επιλεγμένης από την πολιτική ηγεσία. Το μόνο «αφήγημα» που μπορεί να προσφέρει η ελληνική Ιστορία, και το προσφέρει κάθε μέρα, στα σχολεία, στα πανεπιστήμια, στη δημόσια και την ιδιωτική σφαίρα, είναι πόσο πολύπλοκη, αντιφατική, μαζί μεγάλη και μικρή, γενναιόδωρη και σκυφτή, είναι η σχέση μας με τον εαυτό μας, με τους γύρω μας, με τον κόσμο και με την Ιστορία μας. Δεν χρειάζεται μια επέτειος για να τα θυμηθούμε όλα αυτά, ιδίως αν σκοπός είναι να «ενωθούμε» μέσα από ηρωισμούς και κατορθώματα, ξεχνώντας τις υποχωρήσεις, τις δολιχοδρομήσεις και τις εξαρτήσεις. Μια μεγάλη ιστορική επέτειος θα μπορούσε να γιορταστεί –ήμουν στο Παρίσι το 1989- αλλά όχι να χρησιμοποιηθεί ως ευκαιρία για branding. Πόσο μάλλον για re-branding με φθαρμένα υλικά.