BLOG – 24 Ιουνίου 2019
Ο Ροβέρτος Σπυρόπουλος δεν έφυγε ούτε κυνηγημένος ούτε κηλιδωμένος. Κουρασμένος έφυγε, αλλά πλήρης. Της ζωής του το λαδάκι, ή μάλλον ο εκλεκτός οίνος, σώθηκε,της δράσης του το ίχνος μένει. Υπήρξε ενσάρκωση μιας άλλης εποχής και ενός διαφορετικού κόμματος, παρόλο που έμεινε ως το τέλος πιστός σε ένα και μόνο κόμμα. Δέκτης και ρέκτης, γήινος και υψιπετής, άνθρωπος με ανθρωπιά αλλά και άνθρωπος για τα δύσκολα, έζησε και σφράγισε, από διαφορετικά πόστα, τρεις εποχές: της δημιουργίας και της ελπίδας, της διακυβέρνησης με τις κατακτήσεις και τις προσγειώσεις της, του παρατεταμένου λυκόφωτος. Τα πράγματα –για την Ελλάδα, για τη δημοκρατία, για τη δημοκρατική παράταξη- άλλαξαν, οι αρχές του, και τα χαμόγελο στα μάτια του, όχι.