BLOG 16/04/2019
Έτυχε να βρίσκομαι στο Παρίσι, την πόλη της καρδιάς μου, τη βαδια που πηρε φωτιά η Νοτρ Νταμ. Κι ένιωσα δυο πράγματα. Τη σημασία των τόπων και των μνημείων στη ζωή των ανθρώπων. Και τη μοναδικότητα αυτής της πόλης όχι μόνο για την Ευρώπη αλλά για την ανθρωπότητα. Μπορεί το Λονδίνο να είναι πιο ζωντανό και δυναμικό, η Ρώμη κι η Βενετία ακόμα πιο όμορφες, η Πράγα πιο αισθαντική, χίλιες άλλες πόλεις πιο άνετες, φιλόξενες και καθαρές, αλλά καμία δεν εχει την αύρα του Παρισιού. Η ησυχία και το δέος, απο την Ιλ ντε λα Σιτέ ως το Καράτσι κι από το Βερολίνο ως τη Νέα Υόρκη, την ώρα που καιγόταν ο ναός ήταν μαζί και υπενθύμιση για το τι πραγματικά, είτε το ξέρουν είτε όχι, ενώνει τους ανθρώπους και τι αξίζει να χτίζεται και να ξαναχτιστεί.