BLOG 18/01/2019
Ιδιότυποι καιροί για μια Δημοκρατία που κάθε μέρα κάνει κι ένα βήμα προς τη σιωπηρή μπανανοποίησή της. Μετρήστε θεσμικά φάουλ στη διαδικασία παροχής ψήφου εμπιστοσύνης προς την κυβέρνηση και αποφασίστε μόνοι σας πότε είναι το (πολιτικό) πέναλτι.
Προαναγγελία «ψήφου ανοχής» και κατάληξη σε οιονεί αναβάπτιση στη δεδηλωμένη, χωρίς να λέει το όνομα της. Σύνδεση, σωστότερα μπλέξιμο, εντελώς απαγορευμένο από το Σύνταγμα, της ψήφου εμπιστοσύνης με την επερχόμενη σε δεύτερο χρόνο ψήφιση διακρατικής Συμφωνίας, στην οποία οι συσχετισμοί δυνάμεων είναι διαφορετικοί. Αναφορά από τον ίδιο τον Πρωθυπουργό σε «ασάφειες και αμφισημίες» του Συντάγματος, που δεν υπάρχουν αλλά των οποίων γίνεται επίκληση ώστε να εμφανιστεί ο καταπατητής των θεσμών ως προστάτης τους. Επιλογή του προεδρείου της Βουλής να δοθεί ο ελάχιστος δυνατός χρόνος για μια τέτοια συζήτηση, σε μια τέτοια συγκυρία. Διαγραφή από ένα κόμμα βουλευτών που υπερψήφισαν την κυβέρνηση παρά την «κομματική γραμμή» και μη διαγραφή άλλων που επίσης την υπερψήφισαν, ώστε το κόμμα αυτό να διατηρήσει τα εκ του Κανονισμού της Βουλής προνόμια μιας «κοινοβουλευτικής ομάδας» που στην πραγματικότητα έχει διαλυθεί. Μετατροπές εν μια νυκτί αντιπολιτευομένων βουλευτών σε συμπολιτευόμενους, με παράλληλη διατήρηση της έδρας τους (γιατί αλλιώς δεν θα ήταν χρήσιμοι), χωρίς να μεσολαβήσουν εκλογές ή κομματικές αποφάσεις. Προετοιμασία μαγειρέματος στις κοινοβουλευτικές Επιτροπές, ώστε να η σύνθεση τους να μην αντανακλά, όπως επιβάλλει το Σύνταγμα και ο Κανονισμός της Βουλής, τη δύναμη των κομμάτων αλλά τη νέα σχέση που διαμορφώθηκε μεταξύ συμπολίτευσης και αντιπολίτευσης πάνω στον «άξονα των Πρεσπών».
Όσοι βλέπουν τα πράγματα εκ των έσω, σίγουρα γνωρίζουν κι άλλα τέτοια κόλπα. Όλοι οι υπόλοιποι θα ήμασταν συνένοχοι αν δεν τα καταγγέλλαμε ως βήματα εκτροπής.