Κλιματική αλλαγή. Ποτάμια βροχής. Μπαζωμένα ρέματα. Αποψίλωση των δασών. Όλα αυτά έπαιξαν ρόλο, σε συνδυασμό, στην περίπτωση της Δυτικής Αττικής. Το μέγεθος της καταστροφής, όμως, δεν οφείλεται στη φύση. Προέρχεται σχεδόν αποκλειστικά από ανθρώπινες ενέργειες και αβλεψίες δεκαετιών και από τη χρόνια αδυναμία να αντιμετωπίσουμε στην Ελλάδα οτιδήποτε ξεφεύγει έστω ελάχιστα από την «ηλιόλουστη καθημερινότητα» -μια βροχή εύκολα και γρήγορα εξελίσσεται σε καταστροφικό χείμαρρο, ένα οικονομικό πρόβλημα ανεμπόδιστα μετατρέπεται σε γενικευμένη κρίση. Κι όσο κι αν είναι μικρόψυχο και άδικο, τέτοιες ώρες, με κάτι ανάμεσα σε τσουνάμι και βομβαρδισμό είκοσι λεπτά από το κέντρο της Αθήνας, να αποδίδουμε «πολιτικές ευθύνες», άλλο τόσο ξεπερνά την ανοχή ο σχεδόν επιθετικός λόγος πολλών υπευθύνων και ο προπαγανδιστική εμμονή στις ευθύνες της φύσης και ποτέ των ανθρώπων, ειδικά εκείνων που δηλώνουν «αριστεροί». Μετά το φιάσκο του Σαρωνικού, η τραγωδία της Μάνδρας αναδεικνύει, με αβάσταχτα σκληρό φως, πόσο κακό έχουμε κάνει όλοι στη χώρα μας αλλά και πόσο ανήμποροι είναι οι σημερινοί κυβερνήτες μας να το αντιμετωπίσουν με κάποια αποτελεσματικότητα και με στοιχειώδη ανθρωπιά.